ΑΓΩΝΑΣ ΑΙΓΑΙΟΥ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ

Κώστας Τσαντίλης

Η αρχική μου σκέψη ήταν να συμμετάσχω στον αγώνα με κάποιο άλλο σκάφος, πιο μεγάλο και πιο άνετο από το Anything-X, που με τα 34 πόδια του και τον περιορισμένο χώρο, δεν εξασφάλιζε τις ιδανικές συνθήκες διαβίωσης για ένα τόσο μεγάλο και κουραστικό αγώνα στο φουρτουνιασμένο Αιγαίο.

Ετσι αφού συζήτησα με όλη την ομάδα του Anything -X καταλήξαμε στην απόφαση να τρέξουμε με το ASINE του Στέλιου Κούτσικου, ένα Grand Soleil 42, που μας εξασφάλιζε όλα όσα θέλαμε για ένα ωραίο και άνετο αγώνα.

Ομως οι συνεχείς επιτυχίες μας με το Anything-X στους αγώνες, άρχισαν να μας προβληματίζουν αν η λύση ASINE ήταν η σωστή, μια και γνωρίζοντας καλύτερα το Anything -X ξέραμε ότι μπορούσαμε με τη σωστή προετοιμασία και οργάνωση να παίξουμε μέσα στις πρώτες θέσεις της τελικής κατάταξης.

Ετσι το Μάρτιο, ο κύβος ερρίφθη, και προκρίθηκε το Anything-Χ. Αρχίσαμε αμέσως την προετοιμασία τόσο του σκάφους όσο και τη δική μας και καταλήξαμε στους αγώνες που θα λαμβάναμε μέρος μέσα στο πλαίσιο της προετοιμασίας μας, με τελικό σκοπό να είμαστε έτοιμοι για την εκκίνηση στις 5 Ιουλίου.

Ο καθένας ανέλαβε και από κάτι. Αλλος τον έλεγχο της αρματωσιάς και των πανιών, 'αλλος το σκάφος και τα σωστικά, άλλος το διαιτολόγιο, άλλος τη ναυτιλία κλπ. και βέβαια τα οικονομικά και την εξεύρεση χορηγών για να καλυφθούν τα μεγάλα έξοδα που απαιτούσε η σωστή προετοιμασία μας.

H αρχική ομάδα σχηματίστηκε από τους Κώστα Τσαντίλη, Στέλιο Κούτσικο, Κατερίνα Τσαντίλη, Παύλο Σκυλίτζη, Πέτρο Σκυλίτζη, Αγγελική Χατζοπούλου, Κώστα Μόσχο, Γιάννη Εξάρχου, Μαρία Χριστίνα Κοντογιαννοπούλου, Σπύρο Καμπέρη, Ντόρις Τσιγκρή και Κατερίνα Τσένς. Σ΄αυτούς προστέθηκαν και οι ενισχύσεις από την Ελβετία, ο Σπύρος Παπαντωνίου και ο Ντενί Μαυροκορδάτος.

Κάναμε αρκετές συναντήσεις, μετά και άνευ μακαρονάδας και συζητήθηκαν όλα τα προβλήματα και οι απορίες που υπήρχαν, καθώς και οι γαστρημαργικές προτιμήσεις όλων. Εγινε λεπτομερής μελέτη της κυρίας διαδρομής αλλά και των εναλλακτικών για περιπτώσεις μπουνάτσας, καθώς και μελέτη των ρευμάτων. Τέλος αναγνωρίστηκαν τα στίγματα όλων των φάρων που πιθανόν να συναντούσαμε στη διαδρομή (συνολικά 52) και μπήκαν τα way points στο GPS.

Η πολύ πετυχημένη συμμετοχή μας στο πανελλήνιο πρωτάθλημα Ι.Μ.S Cruising καθώς και το δέσιμο του πληρώματος αλλά και η πείρα από μεγάλους αγώνες ανοικτής θαλάσσης υπήρξαν τα τελικά κριτήρια για τη σύνθεση του πληρώματος.

Καταλήξαμε στον αριθμό των 6 ατόμων που είναι οι πιο κάτω.

Κώστας Τσαντίλης με πείρα 39 ετών και συμμετοχές στην Ιστιοπλοϊκή Εβδομάδα Αιγαίου, τον αγώνα της Ανδρου, την Εβδομάδα Ιονίου, το γύρω της Πελοποννήσου τον Sydney tο Hobart race και άλλους.

Στέλιος Κούτσικος με πείρα 40 ετών και συμμετοχές στη, Ιστιοπλοϊκή Εβδομάδα Αιγαίου, τον αγώνα της Ανδρου, τον Giralia, τον Ravena - Split - Ravena, τον Livorno - San Remo - Livorno και άλλους

Σπύρος Παπαντωνίου με πείρα 25 ετών και συμμετοχές στην Ιστιοπλοϊκή Εβδομάδα Αιγαίου, την Ανδρο το ABC Cup στη Γαλλία και άλλους

Πέτρος Σκυλίτζης με πείρα 24 ετών, και συμμετοχές στην Ιστιοπλοϊκή Εβδομάδα Αιγαίου, την Ανδρο και άλλους

Ντενί Μαυροκορδάτος, με πείρα 10 ετών και συμμετοχές στο Βol d' or στη λίμνη Leman και ένα Transatlantic.

Αγγελική Χατζοπούλου με πείρα 6 ετών, και συμμετοχές στην Ιστιοπλοϊκή Εβδομάδα Αιγαίου και άλλους.

Εδώ πρέπει να τονίσω ότι oi Κ. Τσαντίλη, Στ. Κούτσικος, Σπ. Παπαντωνίου και Πέτρος Σκυλίτζης είναι μέλη του ΝΟΕ και του ΝΟΑ, η Αγγ.. Χατζοπούλου είναι μέλος του ΝΟΑ και ο Ντενί Μαυροκορδάτος που ζεί μονίμως στην Ελβετία, είναι γυιός του παλαιού πρωταθλητού Λουκά Μαυροκορδάτου, αντεπιστέλλοντος μέλους του ΝΟΕ.

Χωριστήκαμε σε δύο βάρδιες στη μία εγώ με τον Ντενί και το Σπύρο και στην άλλη ο

Στέλιος με τον Πέτρο και την Αγγελική.

Η ομάδα υποστήριξης είχε επικεφαλής την Κατερίνα Τσαντίλη, με βοηθούς τον Παύλο Σκυλίτζη, το Γιάννη Εξάρχου τη Ντόρις Τσιγκρή και τον . . . Κώτσο.

Η Κατερίνα έκανε εκπληκτική δουλειά με την τροφοδοσία και οι προμήθειες για εννέα ημέρες φορτώθηκαν στο σκάφος. Κοτόπουλα, λαζάνια, σπανακόπιτες κλπ, τοποθετήθηκαν κατά μερίδες σε σακουλάκια ξεχωριστά για κάθε γεύμα, και στριμώχτηκαν στο ψυγείο, φρούτα λαχανικά, κονσέρβες κλπ πήγαν στις θέσεις τους και τέλος ο μεγάλος μας πονοκέφαλος, τα 120 μπουκάλια νερό μαζί με πολύ περιορισμένο αριθμό αναψυκτικών και μπύρας καθώς και τα yoco choco και τα muesli του Πέτρου, κατάφεραν να βολευτούν όσο το δυνατόν καλύτερα.

Ετσι φθάσαμε στο μεσημέρι της Τετάρτης 5 Ιουλίου, έτοιμοι για τη μεγάλη μας εμπειρία στο Αιγαίο.

Στην εκκίνηση παρατάχθηκαν τα εξής ένδεκα σκάφη:

1. Χ 512, Diesel, Rosa dei Venti με τον Γιώργο Βασιλόπουλο

2. Χ 412, Sidhartha με τον Αλκη Μαγκριώτη

3. Χ 412 , Foli Folie Goudalini με τον Σωκράτη Ζυγομαλά

4. Jonmeri 39, Bluejon με τον Nότη Φίλιππα

5. Juet 1120, Loupin με τον Κώστα Καζακόπουλο

6. First 38, ECON ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ, Γλάρος με τον Αγγελο Χούντα

7. Dullia 36, Mareflor με τον Απόστολο Καλπάκα

8. Χ 342, AGF KOSMOS, D Finance, Anything -X, με τον Κώστα Τσαντίλη

9. Χ 99, Sarlis, Pix - Lax με τον Δημήτρη Βασιλάκο

10. Carter 33, Elspeth του Χρήστο Σωτόπουλο

11. Formula 28, Πανδαιμόνιο του Αλκη Λογοθέτη

Η Επιτροπή αγώνων πάνω στην ολοκαίνουργια ΟΚΤΑΝΑ που μας παραχώρησε ο εμπνευστής του ονόματος του αγώνα κ. Γιάννης Γουλανδρής, έκανε τις τελευταίες προετοιμασίες και στις 15.00 ακριβώς, ο πρώτος αγώνας του ΑΙΓΑΙΟΥ ΑΡΧΙΠ ΕΛΑΓΟΥΣ ξεκίνησε.
Μία νέα σελίδα στην ιστορία της Ελληνικής Ιστιοπλοίας είχε ανοίξει. Πεντακόσια τριάντα πέντε μίλια μας περίμεναν από το Φάληρο στο Σούνιο, γύρω από τον Αη Στράτη, κατόπιν τα Ψαρά, η Ικαρία, στροφή στην Αστυπάλαια και από εκεί, περνώντας κάτω από τη Μήλο, τερματισμός στη Βουλιαγμένη.

Εκάναμε μια πάρα πολύ καλή εκκίνηση που μας κράτησε για αρκετή ώρα κοντά στα μεγάλα σκάφη που όμως, εκμεταλλευόμενα την μπουκαδούρα πού σιγά σιγά δυνάμωνε άρχιζαν να ξεχωρίζουν από τον υπόλοιπο στόλο. Πρώτα το Rosa dei Venti, και από κοντά το Sidhartha και το Goudalini .

Ταξιδέψαμε μέχρι τις Φλέβες, περιτριγυρισμένοι από σκάφη γεμάτα γνωστούς που είχαν βγει να μας αποχαιρετίσουν, τα οποία έδιναν ένα εορταστικό τόνο στην ατμόσφαιρα καθώς έτρεχαν πέρα - δώθε σημαιοστολισμένα με τις μεγάλες σημαίες του αγώνα και του ΝΟΑ.

Αμέσως μετά τις Φλέβες πα' όλη τη μπουκαδούρα κρατήσαμε κοντά στη στεριά, περιμένοντας το βοριά, δικαιωθήκαμε δε μετά τον Αρσιντά. Ξεκινήσαμε τις εξάωρες βάρδιες τις οποίες τηρήσαμε με θρησκευτική ευλάβεια σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, πράγμα που πιστεύω ότι συνετέλεσε πολύ στην επιτυχία μας. Η εμπειρία μας από άλλους μεγάλους αγώνες που είχαμε λάβει μέρος οι περισσότεροι, μας οδήγησαν σ' αυτή την απόφαση που μας εξασφάλιζε τουλάχιστον ένα τρίωρο ή τετράωρο ύπνου ανά εξάωρο. Κάτι άλλο που επίσης τηρήσαμε πιστά, ήταν η αλλαγή του τιμονιέρου κάθε δύο ώρες.

Καβαντζάραμε το Σούνιο έχοντας κοντά μας το Γλάρο, το Pix-Lax, το Πανδαιμόνιο και το Bluejon και αρχίσαμε το ανέβασμα προς τον Κάβο Ντόρο όρτσα, ανάμεσα σε Μακρόνησο και Τζιά. Ο καιρός είχε αρχίσει να πέφτει και σε λίγο η θάλασσα έγινε καθρέφτης και αρχίσαμε να κυνηγάμε τις ρέφλες μέσα στο σκοτάδι.

Το ξημέρωμα της Πέμπτης μας βρήκε κωλυμένους στον Κάβο Ντόρο, έχοντας μπροστά μας στο ένα μίλι το Rosa dei Venti και ακριβώς δίπλα μας το Sidhartha και το Goudalini, πιο πίσω δε, το Pix-Lax, το Πανδαιμόνιον, ο Γλάρος και το Bluejon. Αυτό μας έδωσε μεγάλη χαρά γιατί έχοντας δουλέψει καλά όλο το βράδυ την μπουνάτσα, είχαμε καταφέρει να πιάσουμε τους πρώτους, πράγμα που σίγουρα μας έβαζε μέσα στο παιγνίδι για τη κατάκτηση μιας τιμητικής θέσης.

Με την ανατολή του ήλιου ο αέρας άρχισε να ανεβαίνει και πρώτα το Rosa dei Venti και κατόπιν το Goudalini και το Sidhartha ξεκόλλησαν και πριν περάσει πολλή ώρα εξαφανίστηκαν στο ορίζοντα.

Αρχίσαμε το ανέβασμα προς το Αη Στράτη με βοριά 20 -22 κόμβους,κρατώντας πορεία ανατολικά, στο κέντρο του Αιγαίου, για να αποφύγουμε 'όσο μπορούσαμε το αντίθετο ρεύμα που περνά κοντά στη Εύβοια, περιμένοντας τα συγόντα από το Γραίγο που θα μας έβγαζαν στον Αη Στράτη. Γύρω μας βλέπαμε το καταγάλανο Ελληνικό Αρχιπέλαγος με τα θαλασσοπούλια του, και πίσω μας πιο δεξιά κοντά στα Ψαρά, τρία σκάφη που πρέπει να ήταν ο Γλάρος, το Pix-Lax και το Πανδαιμόνιο.

Όσο ανέβαινε ο ήλιος ανέβαινε και η ένταση του ανέμου και μια και η ΕΜΥ είχε προβλέψει σωστά αυτή τη φορά η δυνατή μπόρα που έπεσε μας δρόσισε αρκετά.

Η τακτική επικοινωνία μας τόσο με το ΕΛΛΑΣ ΡΑΔΙΟ όσο και με το ΝΟΑ μας επέτρεπε να έχουμε συνεχή εικόνα των στιγμάτων όλου του στόλου , η δε συνεχής επικοινωνία της ομάδας υποστήριξης με την ΕΜΥ μας επέτρεπε να έχουμε σωστή εικόνα του καιρού που θα συναντούσαμε μπροστά μας.

Με έκπληξη ακούσαμε το βράδυ της Πέμπτης από το το VHF το στίγμα του Sidhartha που μας έδειχνε ότι είχε κάνει over reach προς το Αη Στράτη, πράγμα που επιβεβαιώθηκε και από το πλήρωμα του αργότερα.

Στο μεταξύ ο αέρας όλο και δυνάμωνε και το κύμα μεγάλωνε. Γυρίζοντας για να περάσουμε τη Νότια άκρη του Αη Στράτη, μας προσπέρασε ο φύλακας - άγγελος όλων μας, το σκάφος συνοδείας ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ που με τον άξιο κυβερνήτη του κ. Μάλφα και όλο του το πλήρωμα, έκανε πάνω από 2000 μίλια οργώνοντας όλο το Αιγαίο στην προσπάθεια του να παρακολουθεί όλα τα σκάφη κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες.

Δεν είχε ακόμη χαράξει όταν καβατζάραμε την Ακρα Τρυπητή που είδαμε και πάθαμε να βρούμε μια και το φανάρι δε δούλευε και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς το Βόρειο άκρο του Αη Στράτη τη βραχονησίδα Αγιοι Απόστολοι.

Με το πρώτο φως της ημέρας είδαμε περίπου δυο μίλια μπροστά μας το Sidhartha το οποίο αφού καβαντζάρησε τους Αγιους Αποστόλους σήκωσε το μπαλόνι του και σιγά σιγά απομακρύνθηκε.

Είχα πέσει για ύπνο, όταν με ξύπνησε μια αναταραχή στο κατάστρωμα.. Ηταν ο Στέλιος με τον Πέτρο και την Αγγελική που προσπαθούσαν να σκατζάρουν μπαλόνι, μια και το ολοκαίνουργιο Star cut που είχαν σηκώσει αποδείχτηκε ότι έκανε μόνο για πολύ κλειστές πλεύσεις. Ετσι σήκωσαν το all round το οποίο κρατήσαμε συνέχεια επί 26 ώρες, όσες χρειαστήκαμε για να κατεβούμε από τον Αη Στράτη στην Αστυπάλαια.

Ο καιρός ήταν ιδανικός για μπαλόνι, o άνεμος είχε ένταση 18 - 20 κόμβους και το Anything-Χ πετούσε κυριολεκτικά: 9 , 10, 11, 12 κόμβοι και ξαφνικά, για ελάχιστα δευτερόλεπτα, το εκπληκτικό 14,1 που αμφιβάλω αν θα το ξαναδώ άλλη φορά στο σκάφος μου.

Είχαμε φθάσει κοντά στα Ψαρά έχοντας πίσω μας αριστερά το Γλάρο και το Pix-Lax ενώ ακριβώς πίσω μας στα δύο μίλια περίπου μας ακολουθούσε σε σταθερή απόσταση χωρίς μπαλόνι το Goudalini, που όπως μάθαμε αργότερα είχε κολλήσει για αρκετή ώρα, κάτω από τη Σκύρο.

Στην επαφή μας με το ΝΟΑ μάθαμε γιά την εγκατάλειψη του Αλκη Λογοθέτη με το Πανδαιμόνιο λίγο πριν τον Αη Στράτη. Κρίμα γιατί βάση των χαριζόμενων χρόνων, τη στιγμή της εγκατάλειψης βρισκόταν στην πρώτη θέση.

Ο Πολεμιστής πέρασε από δίπλα μας την ώρα που απολαμβάναμε τα καταπληκτικά λαζάνια της Κατερίνας και γελάσαμε με τον ηρωικό Νίκο Ζεινάκη που ήθελε πολύ να τα δοκιμάσει. Υστερα από λίγο, νωρίς το απόγευμα, το Goudalini βιράρισε το μπαλόνι του και όπως ήταν φυσικό γρήγορα μας προσπέρασε.

Πλησιάζαμε στην Ικαρία και γύρω μας πηδούσαν δεκάδες δελφίνια, πετούσαν τα χελιδονόψαρα (πρώτη φορά είδα τόσα πολλά και τόσο μεγάλα) και οι γλάροι, ενώ από πίσω μας ένας άλλος Γλάρος, αυτός του καλού μας φίλου Αγγέλου Χούντα μας πλησίαζε απειλητικά. Το σούρουπο μας βρήκε να προσπαθούμε να ξεφύγουμε από τις αλλαγές του καιρού κάτω από τον Κάβο Πάππα έχοντας πάντα πίσω μας στο ένα μίλι το Γλάρο.

Η νύχτα έπεσε και η θάλασσα γέμισε από τη μαγεία του Αιγαίου, με τα νησιά γύρω μας και τα φωτισμένα χωριά τους να μοιάζουν με εκατοντάδες πυγολαμπίδες που τρεμοσβήνουν, ενώ πίσω μας τα φώτα του Γλαρού άρχιζαν να γίνονται ο εφιάλτης μας. Είχαμε αφήσει δεξιά μας τις Μπούβαις με το φανάρι τους που μας έδειχνε το δρόμο ,για την Αστυπάλαια, όταν έπεσα για ύπνο, ενώ ο άνεμος είχε φθάσει στους 25 κόμβους και κράτησε έτσι όλη τη νύχτα.

Ξύπνησα ξημερώματα του Σαββάτου και είδα μπροστά μας την Αστυπάλαια και το Pix-Lax. Ο Δημήτρης Βασιλάκος και το πλήρωμα του είχαν δουλέψει πολύ καλά στα πρύμα, που άλλωστε είναι και η ευνοικώτερη πλεύση για τα Χ-99 και είχαν καταφέρει να βρεθούν μπροστά μας, ενώ πίσω στο μισό μίλι ακολουθούσε ο Γλάρος.

Στην πρωινή μας επαφή με τον όμιλο πήραμε τα στίγματα του στόλου και μιλήσαμε με το Δημήτρη Φιλιππίδη από το Sidhartha που μόλις είχε περάσει την Ανυδρο ενώ με λύπη μας μάθαμε για την εγκατάλειψη του Χρίστου Σωτόπουλου με το Elspeth .

Καβαντζάραμε τον Κάβο Εξώπετρα περίπου ένα μίλι πίσω από το Pix-Lax και με το Γλάρο κωλυμένο πίσω μας με το αέρα συνεχώς να δυναμώνει. Τελικά ο Γλάρος κατάφερε να μας περάσει και μαζί με το Pix-Lax μας έδειχναν το δρόμο για τη Μήλο.

Η ΕΜΥ είχε προβλέψει βοριάδες έντασης 7-8 μποφόρ πράγμα που δεν αργήσαμε να αισθανθούμε για τα καλά, αλλά με την Genoa Νο 3 και μια μούδα όλα πήγαιναν κατ' ευχήν. Ταξιδέψαμε έτσι μονομπράτσο μέχρι τη Μήλο έχοντας μπροστά μας και σταβέντο το Pix-Lax και το Γλάρο.

Οσο έπεφτε το σκοτάδι, τόσο δυνάμωνε ο αέρας και το κύμα. τα τελευταία νέα της ΕΜΥ ήταν άνεμοι βόρειοι έως βορειοανατολικοί θυελλώδεις 7-8 μποφόρ και τοπικά 9, με ύψος κύματος 4,5 - 5 μέτρα. Ετσι κατά τις 11 το βράδυ αφού καβαντζάραμε τη νησίδα Παξιμάδι στο νότιο άκρο της Μήλου αρχίσαμε το ανέβασμα για τον τερματισμό βλέποντας μπροστά μας το φως της κορώνης του Γλάρου, και πίσω μας τα πλευρικά του Pix-Lax που με το πέσιμο του κοντά στην Ιό είχε μείνει πάλι πίσω μας.

Μπροστά μας βλέπαμε το φανάρι της Φαλκονέρας και δεξιά μας της Αντιμήλου. Υστερα από μια σύντομη σύσκεψη αποφασίσαμε να κρατήσουμε πορεία προς Πελοπόννησο ελπίζοντας ότι σίγα-σιγά θα έπεφτε το κύμα. Το ίδιο έκανε και το Pix- Lax ενώ ο Γλάρος πήγε προ τη Σέριφο, πιθανόν γιατί ο Αγγελος γνωρίζει καλύτερα τα προς τα εκεί μονοπάτια..

Τα πράγματα είχαν γίνει πλέον πολύ άγρια, το ανεμόμετρο έδειχνε 42 με 48 κόμβους, το κύμα μας είχε βρέξει μέχρι το κόκαλο και το Anything-X τρανταζόταν ολόκληρο ταξιδεύοντας με τη Νο3 και δεύτερη μούδα, βουτώντας ολόκληρο μέσα στο κύμα. Η κούραση είχε αρχίσει να φαίνεται πλέον, και άρχισα να αναρωτιέμαι εάν, τόσο το σκάφος όσο κι' εμείς, θα αντέχαμε τη δοκιμασία. Κάποια στιγμή ακούστηκε ένας εκκωφαντικός θόρυβος, ήταν το boom-wang που είχε σπάσει και ύστερα από λίγο μια τρύπα σχηματίστηκε στη Νο3 από μία πήχη που έφυγε.

Στις δύο το πρωί πήραμε από την Κατερίνα το τελευταίο δελτίο καιρού για την περιοχή που είμαστε, και αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την ίδια πορεία προς την Πελοπόννησο, μιά και η ΕΜΥ προέβλεπε ελαφρά εξασθένηση των ανέμων στο Μηρτώο.

Είχα αρχίσει να έχω κρυάδες από την κούραση και το κύμα που μας έλουζε συνεχώς, όταν το γελαστό πρόσωπο του Σπύρου ξεπρόβαλε από τη φάλκα κρατώντας μια κούπα αχνιστή κοτόσουπα που τη δεχτήκαμε όλοι σαν βάλσαμο.

Αφήναμε τη Φαλκονέρα δεξιά μας όταν κατέβηκα για ύπνο και ανέλαβε βάρδια ο Στέλιος. Είχε αρχίσει να με παίρνει ο ύπνος όταν η φωνή του Πέτρου "Δεν έχω τιμόνι " με έκανε να πεταχτώ πάνω. Ευτυχώς δεν ήταν τίποτα το σοβαρό, απλά κάποια στιγμή το κύμα έβγαλε όλο το τιμόνι έξω από το νερό .

Το ξημέρωμα της Κυριακής μας βρήκε βόρεια της Παραπόλας. Μπροστά μας φαινόταν ο γκρίζος όγκος της Υδρας και πίσω πολύ μακριά ένα πανί. Ηταν το Pix-Lax ενώ ο Γλάρος δε φαινόταν πουθενά.

Από το VHF είχαμε μάθει ότι το Rosa dei Venti είχε τερματίσει στις τέσσερις και μισή το πρωί ενώ το Sidhartha ήταν πολύ κοντά στη Βουλιαγμένη, και ακολουθούσε περίπου τέσσερις ώρες πίσω του το Goudalini, ενώ το Mareflor και το Lupin είχαν ποδίσει για να επισκευάσουν τις ζημιές τους και να αποφύγουν τη θύελλα.

Αφού πλησιάσαμε περίπου 2 μίλια κοντά στην Υδρα, κάναμε τακ παράλληλα με το νησί με κατεύθυνση προς το Σαν Τζώρτζη. Ο αέρας είχε αρχίσει να πέφτει και αφού χαλάσαμε τις μούδες ανεβάσαμε τη Νο 1 medium και αυξήσαμε σημαντικά την ταχύτητα μας.

Ξαφνικά κοντά στον Σαν Τζώρτζη, περίπου 5 μίλια δεξιά μας και στη ίδια πλεύση με μας είδαμε ένα πανί . Ηταν ο Γλάρος. Εσήμανα γενικό συναγερμό προκειμένου να τα δώσουμε όλα και να τον κρατήσουμε πίσω μας. Ομως ο Γλάρος συνεχώς μας πλησίαζε και σαν να μην έφθανε αυτό έξω, από τον Πάτροκλο ο καιρός άρχισε να δυναμώνει και δεν μπορούσαμε να κρατήσουμε τη Νο1 medium. Αναγκαστήκαμε να μουδάρουμε, ενώ ο Πέτρος με την Αγγελική προσπαθούσαν να επισκευάσουν τη Νο 3 που μας ήταν απαραίτητη πλέον.

Τελικά έξω από την Ανάβυσσο καταφέραμε να ξαναβιράρουμε την μπαλωμένη Νο3 και να κρατηθούμε σε μια απόσταση 1 μιλίου από το Γλάρο. Οσο πλησιάζαμε στον τερματισμό τόσο η αγωνία μας μεγάλωνε. Ηταν πλέον θέμα τιμής για μας να τερματίσουμε μπροστά του αν και ξέραμε ότι στο διορθωμένο χρόνο σίγουρα τον περνούσαμε. Ετσι τα τελευταία πέντε μίλια τα τρέξαμε σαν σε τρίγωνο, με συνεχή τακ, προσπαθώντας να φυλάμε πάντα τον αντίπαλό μας. Ομως η μεγάλη στιγμή είχε φθάσει η γραμμή τερματισμού ήταν μπροστά μας, η ώρα ήταν οκτώ και μισή, και η Λίζα μας περιέλουσε με σαμπάνια. Είχαμε χρειαστεί 101 ώρες 31 λεπτά και 58 δευτερόλεπτα για να κάνουμε τα 665 μίλια που έγραψε το δρομόμετρο μας. Ο Πρώτος αγώνας του Αιγαίου Αρχιπελάγους είχε τελειώσει για μας .

Κατεβάσαμε τα πανιά μας και πήγαμε να υποδεχτούμε το μεγάλο μας αντίπαλο που τερμάτισε περίπου 15 λεπτά πίσω μας και κατόπιν Γλάρος και Anything-X δίπλα - δίπλα, όπως και σε όλο σχεδόν τον αγώνα, πήραμε το δρόμο για το Μικρλίμανο.

Ξέραμε ότι είχαμε πάει καλά όμως δεν ξέραμε πόσο καλά. Η ικανοποίηση μας ήταν ότι είχαμε τερματίσει τον αγώνα με ελάχιστες ζημιές και είχαμε αποκτήσει μια θαυμάσια εμπειρία. Ηταν ο καλύτερος αγώνας που τρέξαμε ποτέ.

Στο Μικρολίμανο μας περίμεναν η Κατερίνα ο Βασίλης Μπογάκος και ο Κώτσος, να μας πουν τα νέα: ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΟΙ. Είχαμε κερδίσει τον πρώτο αγώνα του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ.

Το βράδυ της Τετάρτης 12 Ιουνίου, στη βεράντα του ΝΟΕ, έγινε η απονομή των επάθλων, από τον Υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας και επίτιμο πρόεδρο της οργανωτικής επιτροπής κ. Δημήτρη Κατσιφάρα, παρουσία του αρχηγού του Λ.Σ. κ. Μ. Πελοποννήσιου, των Προέδρων και μελών των Διοικητικών Συμβουλίων του ΝΟΕ και του ΝΟΑ, πολλών επισήμων και φίλων.

Θέλω να ευχαριστήσω και να αναφερθώ στη μεγάλη συμβολή του Αντιπροέδρου του ΝΟΕ κ. Σίμου Παλιού και του Γενικού Εφόρου κ.Γιάννη Γουλανδρή, που περιέβαλαν με ιδιαίτερη φροντίδα την όλη οργάνωση, στην Αντιπρόεδρο του ΝΟΑ Λίζα Σταθάτου που με την πίστη της και την επιμονή της κατάφερε να πετύχει ο αγώνας, στο Δημήτρη Ζεινάκη που ξενύχτησε πάνω στο computer παρακολουθώντας τα σήματα του ARGOS, στην ακούραστη Ευτέρπη Κούρκουλου, στον Αλέξη Βλαχόπουλο και όλους όσους βοήθησαν στη Γραμματεία, στο ΓΕΝ και ιδιαίτερα στο Κυβερνήτη του ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ κ. Μάλφα και το πλήρωμα του με επικεφαλής τον .... Νίκο Ζεινάκη, στο ΥΕΝ και όλα τα Λιμεναρχεία που μας παρακολουθούσαν και τέλος στην ακούραστη ομάδα του ΕΛΛΑΣ-ΡΑΔΙΟ που ήταν συνεχώς κοντά μας και μας βοήθησαν στις επικοινωνίες μας.

Τελειώνοντας θέλω να ευχαριστήσω μια φορά ακόμα το Στέλιο, τον Πέτρο, την Αγγελική, τον Σπύρο και τον Ντενί που έδωσαν τα πάντα για τη νίκη, την Κατερίνα για την καταπληκτική της κουζίνα και την υποστήριξή της και τέλος τους χορηγούς μας την AGF KOSMOS και την D. Finance που με την οικονομική τους υποστήριξη έκαναν αυτή τη νίκη πραγματικότητα.